นิทานอาเซียน ประเทศสิงคโปร์เรื่องบา

นิทานอาเซียน ประเทศสิงคโปร์
เรื่องบาดังผู้ทรงพลัง
ครั้งหนึ่งในอาณาจักรยะโฮร์ มีทาสชายคนหนึ่งชื่อ บาดัง ทุกวันบาดังต้องออกไปทํางานหนักที่ในป่า
เพื่อปรับพื้นดินให้แก่นาย โดยตัดโค่นต้นไม้ใหญ่ ๆ ขุดรากถอนโคนออก ยามว่างก็วางไซดักปลาในแม่น้ําใกล้
ๆ
วันหนึ่งบาดังผิดหวังเพราะไม่มีปลาในไซเลย แต่พอเขาก้มลงดูใกล้ ๆ ก็เห็นเกล็ดปลาและก้างปลา
อยู่ก้นไซ ต้องมีปลาเข้าแน่ ๆ แต่จะต้องมีใครมากินมันหมด วันแล้ววันเล่าที่บาดังเฝ้าวางไซดักปลา แล้วเหตุ
อย่างเดียวกันก็เกิดขึ้นทุกที คือ ในไซไม่มีปลามีแต่เกล็ดและก้างทิ้งไว้ บาดังจึงเอ่ยขึ้น "เห็นทีจะต้องค้นหาให้
รู้ว่าใครขโมยปลาของเราไป" ดังนั้นวันหนึ่งเมื่อเขาวางไซแล้ว ก็ไปซ่อนตัวอยู่ในกอกกต้นสูง ๆ ริมแม่น้ํา คอย
ทีอยู่ น้ําเย็นเยือกยิ่งขึ้นแต่บาดังก็ยังทนยืนไม่ยอมเคลื่อนที่ไปไหน เขาคอยอยู่เป็นเวลานาน เฝ้ามองดูปลาซึ่ง
ติดไซพยายามแหวกว่ายน้ําหนี
แล้วในที่สุดบาดังก็แลเห็นใครคนหนึ่งแอบย่องมาที่ไซของเขา ....มันเป็นอสุรกายนัยน์ตาแดงก่ํา ผม
ดกหนายุ่งเหยิง เครายาวลงมาถึงเอว พออสูรตนนั้นจะลงมือกินปลา บาดังก็กระโจนพรวดถึงตัวมัน "แก
นั่นเอง ขโมยปลาของข้าไป" บางดังร้องตวาด ฉวยเคราไอ้เจ้าตัวนั่นไว้ มันพยายามจะออกวิ่งหนี แต่บาดังก็
รั้งเครามันเอาไว้แน่น มันร้องวิงวอน "อย่าฆ่าข้าเลย อย่าฆ่าเลย ถ้านายปล่อยให้ข้ารอดชีวิต ข้าจะให้สิ่งที่
นายปรารถนา ทรัพย์สิน อํานาจ กําลังกาย ล่องหนหายตัว หรือจะเอาอะไรก็ได้ ขออย่างเดียวโปรดอย่าทํา
ร้ายข้าเลย"
บาดังคิดอย่างรวดเร็ว ถ้าเขาขอทรัพย์สิน นายของเขาต้องเอาไปหมด สิ่งที่เขาอยากได้คือ กําลังกาย
ถ้าเขามีกําลังกายแข็งแรงจะได้ใช้มันถอนต้นไม้ฮึ่ดเดียวให้หลุดออกทั้งรากทั้งโคน แล้วเขาจะได้ถากถางพื้นที่
ได้เสร็จในเวลาไม่นาน บาดังจึงบอกแก่มันว่า "ข้าอยากได้กําลังกายให้แข็งแรง พอที่จะถอนต้นไม้ใหญ่ที่สุด
ได้ด้วยมือข้างเดียว" "ข้ายอมให้ตามความปรารถนาของนาย" อสูรกล่าว "ทีนี้ปล่อยข้าไปเถิด" แต่บาดังยังไม่
ยอมปล่อยให้มันเป็นอิสระ จนกว่าจะได้ทดลองกําลังของเขาดูแล้ว บาดังลากเอาเจ้าอสูรไปด้วยมือข้างหนึ่ง
เดินเข้าไปในป่า เอามือฉวยต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุดในป่า ซึ่งปกติแล้วเขาต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะโคนมันลงแล้วขุดรากถอนโคนมันได้เสร็จ แต่มาบัดนี้ต้นไม้มหึมานั้นหลุดพรวดพราดออกมาทั้งรากทั้งโคนง่ายเหมือนถอน
ต้นหญ้า เขาแข็งแรงจริงแล้ว! เขาจึงปล่อยอสูรนั้นไป
บาดังคงทํางานต่อไปในป่าอีก แต่เดี๋ยวนี้เพราะกําลังมหาศาลของเขานั่นเอง เขาสามารถทํางานที่
เคยใช้เวลาแรมวันแรมเดือนเสร็จภายในสองสามนาที ต้นไม้ใหญ่ ๆ ถูกดึงถอนยกขึ้นลิ่ว ๆ ไม่นานป่าทึบก็
กลายเป็นพื้นที่ราบโล่งพร้อมจะลงมือไถคราดได้ เมื่อนายถามเขาว่าทําอย่างไรงานของเขาจึงสําเร็จได้อย่าง
อัศจรรย์ใจอย่างนั้น บาดังก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้นายฟัง "เมื่อเจ้าอสูรมันบอกแก่ข้าพเจ้าว่า มันจะให้สิ่งใดก็ได้
แล้วแต่ข้าพเจ้าอยากจะได้ ข้าพเจ้าเลยเลือกเอากําลังกาย เพื่อจะได้รับใช้นายให้ดีกว่าที่แล้ว ๆ มา" บา
ดังกล่าวในตอนท้าย นายฟังคําของบาดังแล้วก็ตื้นตันใจ จึงให้อิสรภาพแก่บาดังตั้งแต่นั้นมา ชื่อเสียงของบา
ดังเลื่องลือไปทั่วแคว้น ไม่ช้านัก รายาแห่งแคว้นสิงคปุระก็เชิญบาดังไปเป็นแม่ทัพ บาดังรับคําเชิญและได้ทํา
วีรกรรมทางพลังกายให้แก่รายาหลายครั้ง
ต่อมาราชาแห่งอาณาจักรกลิงคะได้ทราบเรื่องของบาดังผู้ทรงพลังเข้า ก็ส่งคนที่แข็งแรงที่สุดใน
แคว้นของพระองค์มาท้าบาดัง การแข่งขันกระทํากันที่พระลานในวังของรายาสิงคปุระ ผู้คนมาชุมนุมกัน
มากมายก่ายกอง องค์ราชาเองก็เสด็จมาดูด้วย ได้ตกลงกันไว้ว่าคนของรายาฝ่ายใดแพ้ก็ต้องยกเรือใหญ่เจ็ด
ลํา พร้อมด้วยทรัพย์สินมีค่าเต็มลําให้แก่ฝ่ายที่ชนะ ตรงหน้าวังมีก้อนหินใหญ่มหึมาตั้งอยู่ ผู้ทรงพลังฝ่ายกลิง
คะร้องท้าบาดังให้คอยดูว่าใครจะเป็นคนยกหินก้อนนั้นได้ คนฝ่ายกลิงคะใช้สองแขนยกก้อนหินขึ้นอย่าง
สุดกําลัง หินค่อย ๆ เคลื่อนขึ้นจากพื้นทีละนิ้ว ๆ จนสูงขึ้นมาแค่เข่าของคนยก แต่ก็ยกสูงขึ้นกว่านั้นอีกไม่
ไหว ต้องปล่อยหินตกตึงลงบนดินเสียงสะเทือนเลื่อนลั่น "เอ้า ทีนี้ตาท่านบ้างละ" คนฝ่ายกลิงคะร้องบอกบา
ดัง
บาดังยืนยืดอกอยู่ข้างก้อนหิน แล้วก้มตัวลงยกก้อนหินอย่างง่ายดายรวดเดียวก็สูงขึ้นเหนือศรีษะ
เหมือนยกหินก้อนเล็ก ๆ บาดังเอามือยกหินแกว่งไปรอบ ๆ หลายครั้ง แล้วก็โยนขึ้นลอยละลิ่วสูงกว่าศีรษะ
คนดูเสียอีก คนดูโห่ร้องเชียร์กันสนั่นหวั่นไหว แล้วบาดังก็เป็นฝ่ายชนะได้เรือเจ็ดลําพร้อมด้วยข้าวของเงิน
ทองเต็มลํา ฝ่ายแพ้คอตกออกแล่นเรือกลับบ้านตนเรื่องราวการกระทําอันลือเลื่องด้วยพลังแกร่งกล้าของบาดังขจรขจายไปถึงอาณาจักรเปลัค รายา
แห่งแคว้นเปลัคเป็นอนุชาของรายาแห่งแคว้นสิงคปุระ ตกลงพระทัยจะส่งผู้ทรงพลังของพระองค์ ชื่อว่า เบน
เดรัง มาท้าแชมเปี้ยนผู้ทรงพลังของพระเชษฐา พร้อมด้วยอัครเสนาบดีถือสารมาถวายพระเชษฐาด้วย
เมื่อคณะผู้ทรงพลังมาถึงเกาะสิงคปุระ ตัวอัครเสนาบดี เบนเดรังและคณะทั้งหมดก็จัดขบวนแห่
งดงามด้วยสีสัน แห่แหนสารของรายาแห่งเปลัคมายังวัง เพื่อถวายแก่รายาแห่งสิงคปุระ ชั้นหัวหน้าก็นั่งหลัง
ช้าง ชั้นบริวารก็เดินเท้าไปข้าง ๆ ช้างพาหนะ
อัครเสนาบดีโค้งกายลงต่ําเพื่อเป็นการเคารพ และส่งสารถวายรายาแห้งสิงคปุระ แล้วทูลว่า "พระ
อนุชาทรงฝากความเคารพและระลึกถึงมาด้วย ทั้งทรงขอให้จัดการแข่งขันระหว่างผู้ทรงพลังของเปลัคและ
ของสิงคปุระ หากบาดัง คนของพระองค์ชนะ เจ้านายของหม่อมฉันจะยอมถวายคลังมหาสมบัติแด่พระองค์"
รายาแห่งแคว้นสิงคปุระทอดพระเนตรดูเบนเดรัง ซึ่งตัวใหญ่กว่าบาดัง ทั้งท่าทางก็ดูจะแข็งแรงกว่า
ไม่น้อย "เราขอคิดดูก่อน" รับสั่งว่าอย่างนั้น "แล้วตกลงว่าอย่างไรจะบอกท่านพรุ่งนี้"
ครู่ต่อมาก็รับสั่งให้หาบาดังมา แล้วตรัสถามบาดังว่า คิดว่าจะเอาชนะในการท้าแข่งครั้งนี้หรือไม่ บา
ดังทูลว่า "พูดยาก" แล้วก็ทูลแนะขึ้นว่า "ควรรับสั่งให้จัดงานเลี้ยงคืนนี้ เพื่อหม่อมฉันจะได้ทดลองกําลังของ
เบนเดรังดู ถ้าเขาแข็งแกร่งกว่าหม่อมฉัน พระองค์ก็ทรงปฏิเสธไม่แข่งด้วย และก็จะไม่มีฝ่ายใดเสียเกียรติ"
รายาเห็นว่าข้อเสนอของบาดังน่าฟัง คืนวันนั้นจึงจัดงานเลี้ยงใหญ่ให้แก่แขกเมือง ทุกคนนั่งขัดสมาธ

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิทานอาเซียน มีทาสชายคนหนึ่งชื่อบาดังเพื่อปรับพื้นดินให้แก่นายโดยตัดโค่นต้นไม้ใหญ่ ๆ ขุดรากถอนโคนออกยามว่างก็วางไซดักปลาในแม่น้ําใกล้ แต่พอเขาก้มลงดูใกล้ ๆ ก็เห็นเกล็ดปลาและก้างปลา
อยู่ก้นไซต้องมีปลาเข้าแน่ ๆ แต่จะต้องมีใครมากินมันหมด แล้วเหตุ
อย่างเดียวกันก็เกิดขึ้นทุกทีคือ บาดังจึงเอ่ยขึ้น "เห็นทีจะต้องค้นหาให้
รู้ว่าใครขโมยปลาของเราไป "ดังนั้นวันหนึ่งเมื่อเขาวางไซแล้วก็ไปซ่อนตัวอยู่ในกอกกต้นสูง ๆ ริมแม่น้ําคอย
ทีอยู่ เขาคอยอยู่เป็นเวลานาน ....มันเป็นอสุรกายนัยน์ตาแดงก่ําผม
ดกหนายุ่งเหยิงเครายาวลงมาถึงเอวพออสูรตนนั้นจะลงมือกินปลาบาดังก็กระโจนพรวดถึงตัวมัน "แก
นั่นเองขโมยปลาของข้าไป "บางดังร้องตวาดฉวยเคราไอ้เจ้าตัวนั่นไว้มันพยายามจะออกวิ่งหนี แต่บาดังก็
รั้งเครามันเอาไว้แน่นมันร้องวิงวอน" อย่าฆ่าข้าเลยอย่าฆ่าเลยถ้านายปล่อยให้ข้า รอดชีวิตข้าจะให้สิ่งที่
นายปรารถนาทรัพย์สินอํานาจกําลังกายล่องหนหายตัวหรือจะเอาอะไรก็ได้ ถ้าเขาขอทรัพย์สินนายของเขาต้องเอาไปหมดสิ่งที่เขาอยากได้คือกําลังกาย
แล้วเขาจะได้ถากถางพื้นที่
ได้เสร็จในเวลาไม่นานบาดังจึงบอกแก่มันว่า "ข้าอยากได้กําลังกายให้แข็งแรง "ข้ายอมให้ตามความปรารถนาของนาย" อสูรกล่าว "ทีนี้ปล่อยข้าไปเถิด" แต่บาดังยังไม่
ยอมปล่อยให้มันเป็นอิสระ
เดินเข้าไปในป่าเอามือฉวยต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุดในป่าต้นหญ้าเขาแข็งแรงจริงแล้ว! เขาสามารถทํางานที่
ต้นไม้ใหญ่ ๆ ถูกดึงถอนยกขึ้นลิ่ว ๆอัศจรรย์ใจอย่างนั้นบาดังก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้นายฟัง "เมื่อเจ้าอสูรมันบอกแก่ข้าพเจ้าว่ามันจะให้สิ่งใดก็ได้
แล้วแต่ข้าพเจ้าอยากจะได้ข้าพเจ้าเลยเลือกเอากําลังกาย ๆ มา "บา
ดังกล่าวในตอนท้ายนายฟังคําของบาดังแล้วก็ตื้นตันใจ ชื่อเสียงของบา
ดังเลื่องลือไปทั่วแคว้นไม่ช้านักผู้คนมาชุมนุมกัน
มากมายก่ายกององค์ราชาเองก็เสด็จมาดูด้วย ผู้ทรงพลังฝ่ายกลิง
หินค่อย ๆ เคลื่อนขึ้นจากพื้นทีละนิ้ว ๆ จนสูงขึ้นมาแค่เข่าของคนยก แต่ก็ยกสูงขึ้นกว่านั้นอีกไม่
ไหว "เอ้าทีนี้ตาท่านบ้างละ"เหมือนยกหินก้อนเล็ก ๆ บาดังเอามือยกหินแกว่งไปรอบ ๆ หลายครั้ง คนดูโห่ร้องเชียร์กันสนั่นหวั่นไหวทองเต็มลํา รายา
ชื่อว่าเบน
เดรังตัวอัครเสนาบดี แห่แหนสารของรายาแห่งเปลัคมายังวังเพื่อถวายแก่รายาแห่งสิงคปุระชั้นหัวหน้าก็นั่งหลัง
ช้างชั้นบริวารก็เดินเท้าไปข้าง ๆ และส่งสารถวายรายาแห้งสิงคปุระแล้วทูลว่า "พระ
หากบาดังคนของพระองค์ชนะซึ่งตัวใหญ่กว่าบาดัง "เราขอคิดดูก่อน" รับสั่งว่าอย่างนั้นครู่ต่อมาก็รับสั่งให้หาบาดังมาแล้วตรัสถามบาดังว่า บา
ดังทูลว่า "พูดยาก" แล้วก็ทูลแนะขึ้นว่า "ควรรับสั่งให้จัดงานเลี้ยงคืนนี้เพื่อหม่อมฉันจะได้ทดลองกําลังของ
เบนเดรังดูถ้าเขาแข็งแกร่งกว่าหม่อมฉันพระองค์ก็ทรงปฏิเสธไม่แข่งด้วย ทุกคนนั่งขัดสมา ธ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิทานอาเซียนประเทศสิงคโปร์
เรื่องบาดังผู้ทรงพลัง
ครั้งหนึ่งในอาณาจักรยะโฮร์มีทาสชายคนหนึ่งชื่อบาดัง
ทุกวันบาดังต้องออกไปทํางานหนักที่ในป่าเพื่อปรับพื้นดินให้แก่นายโดยตัดโค่นต้นไม้ใหญ่ขุดรากถอนโคนออก
ยามว่างก็วางไซดักปลาในแม่น้ําใกล้ๆ ๆ
วันหนึ่งบาดังผิดหวังเพราะไม่มีปลาในไซเลยแต่พอเขาก้มลงดูใกล้
ก็เห็นเกล็ดปลาและก้างปลาๆอยู่ก้นไซต้องมีปลาเข้าแน่แต่จะต้องมีใครมากินมันหมดแล้วเหตุ
วันแล้ววันเล่าที่บาดังเฝ้าวางไซดักปลาๆอย่างเดียวกันก็เกิดขึ้นทุกทีในไซไม่มีปลามีแต่เกล็ดและก้างทิ้งไว้ "เห็นทีจะต้องค้นหาให้
บาดังจึงเอ่ยขึ้นคือรู้ว่าใครขโมยปลาของเราไป ' ดังนั้นวันหนึ่งเมื่อเขาวางไซแล้วก็ไปซ่อนตัวอยู่ในกอกกต้นสูงริมแม่น้ํา
คอยๆทีอยู่น้ําเย็นเยือกยิ่งขึ้นแต่บาดังก็ยังทนยืนไม่ยอมเคลื่อนที่ไปไหนเขาคอยอยู่เป็นเวลานานเฝ้ามองดูปลาซึ่ง
ติดไซพยายามแหวกว่ายน้ําหนี
แล้วในที่สุดบาดังก็แลเห็นใครคนหนึ่งแอบย่องมาที่ไซของเขามันเป็นอสุรกายนัยน์ตาแดงก่ําผม
ดกหนายุ่งเหยิงเครายาวลงมาถึงเอวบาดังก็กระโจนพรวดถึงตัวมัน
แกพออสูรตนนั้นจะลงมือกินปลา"นั่นเองขโมยปลาของข้าไป "บางดังร้องตวาดฉวยเคราไอ้เจ้าตัวนั่นไว้มันพยายามจะออกวิ่งหนีแต่บาดังก็
รั้งเครามันเอาไว้แน่นมันร้องวิงวอน ' อย่าฆ่าข้าเลยอย่าฆ่าเลยถ้านายปล่อยให้ข้ารอดชีวิต
ข้าจะให้สิ่งที่นายปรารถนาทรัพย์สินอํานาจกําลังกายล่องหนหายตัวหรือจะเอาอะไรก็ได้ขออย่างเดียวโปรดอย่าทํา
ร้ายข้าเลย
บาดังคิดอย่างรวดเร็วถ้าเขาขอทรัพย์สินนายของเขาต้องเอาไปหมด ' สิ่งที่เขาอยากได้คือกําลังกาย
ถ้าเขามีกําลังกายแข็งแรงจะได้ใช้มันถอนต้นไม้ฮึ่ดเดียวให้หลุดออกทั้งรากทั้งโคนแล้วเขาจะได้ถากถางพื้นที่
ได้เสร็จในเวลาไม่นานบาดังจึงบอกแก่มันว่า "ข้าอยากได้กําลังกายให้แข็งแรงพอที่จะถอนต้นไม้ใหญ่ที่สุด
ได้ด้วยมือข้างเดียว ' ข้ายอมให้ตามความปรารถนาของนาย 'อสูรกล่าว' ทีนี้ปล่อยข้าไปเถิด" "แต่บาดังยังไม่
ยอมปล่อยให้มันเป็นอิสระจนกว่าจะได้ทดลองกําลังของเขาดูแล้วบาดังลากเอาเจ้าอสูรไปด้วยมือข้างหนึ่ง
เดินเข้าไปในป่าเอามือฉวยต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุดในป่าซึ่งปกติแล้วเขาต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะโคนมันลงแล้วขุดรากถอนโคนมันได้เสร็จแต่มาบัดนี้ต้นไม้มหึมานั้นหลุดพรวดพราดออกมาทั้งรากทั้งโคนง่ายเหมือนถอน
ต้นหญ้าเขาแข็งแรงจริงแล้ว เขาจึงปล่อยอสูรนั้นไป
บาดังคงทํางานต่อไปในป่าอีกแต่เดี๋ยวนี้เพราะกําลังมหาศาลของเขานั่นเองเขาสามารถทํางานที่
เคยใช้เวลาแรมวันแรมเดือนเสร็จภายในสองสามนาทีต้นไม้ใหญ่ถูกดึงถอนยกขึ้นลิ่วไม่นานป่าทึบก็กลายเป็นพื้นที่ราบโล่งพร้อมจะลงมือไถคราดได้ๆ ๆ
เมื่อนายถามเขาว่าทําอย่างไรงานของเขาจึงสําเร็จได้อย่าง
อัศจรรย์ใจอย่างนั้นบาดังก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้นายฟัง ' เมื่อเจ้าอสูรมันบอกแก่ข้าพเจ้าว่ามันจะให้สิ่งใดก็ได้
แล้วแต่ข้าพเจ้าอยากจะได้ข้าพเจ้าเลยเลือกเอากําลังกายเพื่อจะได้รับใช้นายให้ดีกว่าที่แล้วมาบาดังกล่าวในตอนท้ายๆ "
นายฟังคําของบาดังแล้วก็ตื้นตันใจจึงให้อิสรภาพแก่บาดังตั้งแต่นั้นมาชื่อเสียงของบา
ดังเลื่องลือไปทั่วแคว้นไม่ช้านักรายาแห่งแคว้นสิงคปุระก็เชิญบาดังไปเป็นแม่ทัพบาดังรับคําเชิญและได้ทํา
วีรกรรมทางพลังกายให้แก่รายาหลายครั้ง
ต่อมาราชาแห่งอาณาจักรกลิงคะได้ทราบเรื่องของบาดังผู้ทรงพลังเข้าก็ส่งคนที่แข็งแรงที่สุดใน
แคว้นของพระองค์มาท้าบาดังการแข่งขันกระทํากันที่พระลานในวังของรายาสิงคปุระผู้คนมาชุมนุมกัน
มากมายก่ายกององค์ราชาเองก็เสด็จมาดูด้วยได้ตกลงกันไว้ว่าคนของรายาฝ่ายใดแพ้ก็ต้องยกเรือใหญ่เจ็ด
พร้อมด้วยทรัพย์สินมีค่าเต็มลําให้แก่ฝ่ายที่ชนะผู้ทรงพลังฝ่ายกลิง
ตรงหน้าวังมีก้อนหินใหญ่มหึมาตั้งอยู่ลําคะร้องท้าบาดังให้คอยดูว่าใครจะเป็นคนยกหินก้อนนั้นได้คนฝ่ายกลิงคะใช้สองแขนยกก้อนหินขึ้นอย่าง
สุดกําลังหินค่อย
เคลื่อนขึ้นจากพื้นทีละนิ้วจนสูงขึ้นมาแค่เข่าของคนยกแต่ก็ยกสูงขึ้นกว่านั้นอีกไม่ๆ ๆไหวต้องปล่อยหินตกตึงลงบนดินเสียงสะเทือนเลื่อนลั่น 'เอ้าทีนี้ตาท่านบ้างละ' คนฝ่ายกลิงคะร้องบอกบา
ดัง
บาดังยืนยืดอกอยู่ข้างก้อนหินแล้วก้มตัวลงยกก้อนหินอย่างง่ายดายรวดเดียวก็สูงขึ้นเหนือศรีษะ
เหมือนยกหินก้อนเล็กบาดังเอามือยกหินแกว่งไปรอบหลายครั้งแล้วก็โยนขึ้นลอยละลิ่วสูงกว่าศีรษะๆ ๆ
คนดูเสียอีกคนดูโห่ร้องเชียร์กันสนั่นหวั่นไหวแล้วบาดังก็เป็นฝ่ายชนะได้เรือเจ็ดลําพร้อมด้วยข้าวของเงิน
ทองเต็มลําฝ่ายแพ้คอตกออกแล่นเรือกลับบ้านตนเรื่องราวการกระทําอันลือเลื่องด้วยพลังแกร่งกล้าของบาดังขจรขจายไปถึงอาณาจักรเปลัครายา
แห่งแคว้นเปลัคเป็นอนุชาของรายาแห่งแคว้นสิงคปุระตกลงพระทัยจะส่งผู้ทรงพลังของพระองค์ชื่อว่าเบนเดรังมาท้าแชมเปี้ยนผู้ทรงพลังของพระเชษฐาพร้อมด้วยอัครเสนาบดีถือสารมาถวายพระเชษฐาด้วย

เมื่อคณะผู้ทรงพลังมาถึงเกาะสิงคปุระตัวอัครเสนาบดีเบนเดรังและคณะทั้งหมดก็จัดขบวนแห่งดงามด้วยสีสันแห่แหนสารของรายาแห่งเปลัคมายังวังเพื่อถวายแก่รายาแห่งสิงคปุระชั้นหัวหน้าก็นั่งหลัง

ชั้นบริวารก็เดินเท้าไปข้างช้างพาหนะ
อัครเสนาบดีโค้งกายลงต่ําเพื่อเป็นการเคารพๆ ช้างและส่งสารถวายรายาแห้งสิงคปุระแล้วทูลว่า "พระ
อนุชาทรงฝากความเคารพและระลึกถึงมาด้วยทั้งทรงขอให้จัดการแข่งขันระหว่างผู้ทรงพลังของเปลัคและ
หากบาดังเจ้านายของหม่อมฉันจะยอมถวายคลังมหาสมบัติแด่พระองค์
ของสิงคปุระคนของพระองค์ชนะ"รายาแห่งแคว้นสิงคปุระทอดพระเนตรดูเบนเดรังซึ่งตัวใหญ่กว่าบาดังทั้งท่าทางก็ดูจะแข็งแรงกว่า
ไม่น้อย ' เราขอคิดดูก่อน "รับสั่งว่าอย่างนั้น ' แล้วตกลงว่าอย่างไรจะบอกท่านพรุ่งนี้"
ครู่ต่อมาก็รับสั่งให้หาบาดังมาแล้วตรัสถามบาดังว่าคิดว่าจะเอาชนะในการท้าแข่งครั้งนี้หรือไม่บา
ดังทูลว่า ' เพื่อหม่อมฉันจะได้ทดลองกําลังของควรรับสั่งให้จัดงานเลี้ยงคืนนี้ 'แล้วก็ทูลแนะขึ้นว่า' พูดยาก
เบนเดรังดูถ้าเขาแข็งแกร่งกว่าหม่อมฉันพระองค์ก็ทรงปฏิเสธไม่แข่งด้วยและก็จะไม่มีฝ่ายใดเสียเกียรติรายาเห็นว่าข้อเสนอของบาดังน่าฟังคืนวันนั้นจึงจัดงานเลี้ยงใหญ่ให้แก่แขกเมือง "
ทุกคนนั่งขัดสมาธ